MEHTABİYAT
GEL DE AFFET HERKESİ
Afet bölgesinde gibiydim hep. Önce depremlerle yerler yarıldı sonra tsunamiyle denizler taştı. Yetmedi, üzerime Vezüv’ün külleri yağdı…
Ve mahsur kaldım hayatta
Kucağımda çocukla
*
O afetler hiç bitmedi
Bir an olsun dinmedi!
Kimse sesime gelmedi
Görenler el vermedi
Onca afetten sonra
Gel de affet herkesi!
*
Çığlar, şimşekler düştü üzerime. Boranlar, fırtınalar koptu, hortumlar savurdu. Hep savunmasız yakaladılar beni. Her afette afallayıp durdum. (Gerçekten çok yoruldum!..)
Ve mahsur kaldım hayatta
Kucağımda çocukla
*
O afetler hiç bitmedi
Bir an olsun dinmedi
Kimse sesime gelmedi
Görenler el vermedi
Onca afetten sonra
Gel de affet herkesi!..
MEHTAP TUMRİK-TEMMUZ 2019
