HOŞÇA KAL
Yanlış bir zaman seçmiş gibi
Yanlış bir yerde, yanlış bir dünyada.
Sahi, bunca iyi insan nereye gidiyor?
Neden gitmek için bu kadar aceleciler, kalmaya bu kadar hevessiz?
Sahi, gittikleri yerden gerçekten görürler mi ki bizi?
Bazen kabullenmekte çok zorlanıyorum, hatta kabul etmeyi reddediyorum.
“Nasıl yani, artık yok mu?” diyorum.
Sesi, görüntüsü, kokusu…
Nasıl yani, artık şu koridordan içeriye adım atmayacak mı?
Bu kapıyı bir daha hiç çalmayacak mı?
Seslenmeyecek mi bir daha bana?
Bakıp tebessüm etmeyecek mi?
O güven dolu bakışlarıyla…
Peki, nerede şu an sahi?
Bazen kafayı yemeye ramak kalıyor gibi…
Düşünmemek için algımı değiştiriyorum, başka bir şeye odaklanıyorum.
Çaresizliği nota dökebilirim ama çaresizliğin içini açıp göstermem size.
Gökyüzündeki hangi yıldızsın bilmiyorum; çok fazlalar, çok güzeller.
Ya da hangi çiçeğin kokusunda sen varsın, bilmiyorum; hepsi çok güzel kokuyor.
Şimdi “keşke”lere, “belki”lere sığdırdığımız onca şey var ki…
Bir konuşmaya başlıyoruz, sonra yüreklerde çok fazla yankı olunca susturuyoruz birbirimizi.
Her birimizin güçsüz saati farklı çünkü.
Ama artık hepimiz gücümüzden bir pay kaybettik, hem de çok ciddi bir pay.
Ya da belki daha güçlü olmak zorundayız.
Çünkü eksikken sen tamamlıyordun; ne kadar olduğu hiç önemli değildi.
Nereden başlasak bilemiyoruz ama başlamaktan korktuğumuz o kadar çok yer var ki…
Hadi hoşça kal.
Uzunca bir hoşça kaldan başka bir şey diyemiyorum sana.
Huzurla kal, güvende kal, olduğun yerde mutlu kal.
Çünkü sen; en hak edensin, en hakkı olansın, en güzeline, en değerlisine…
Dünyada kocaman bir boşluk oluştu ve orası bir enkaz.
Ama boş ver…
Sen güzelliklerle kal.
Diler Erbeyi
